کربن فعال

کربن فعال (به

انگلیسی: Activated carbon) یا کربن اکتیو به گروهی از مواد

کربنی با

پوکی و سطح داخلی بالا اطلاق می‌شود که به‌دلیل مساحت داخلی قابل توجه، ساختار پوک و منفذی، ظرفیت جذب بالا، قابلیت فعال‌سازی مجدد سطح و همچنین قیمت پائین در مقایسه با جاذب‌های غیرآلی مانند زئولیتیک، مادهٔ منحصربه‌فردی می‌باشند. کاربرد مهم و قابل اهمیت آنها در جداسازی بو، رنگ، مزه‌های غیردلخواه از آب در عملیات‌های خانگی و صنعتی، بازیافت حلال، تصفیه هوا به‌ویژه در رستوران‌ها، صنایع غذائی و شیمیائی می‌باشد.

وقتی که آلودگی ها جذب کربن فعال می شوند، ظرفیت جذب به تدریج کاهش یافته و در نهایت به حدی می رسد، که به آن کربن مصرف شده (Spent) می گویند ، و در این مرحله نیاز به بازیافت دارد. دو اصطلاح در مورد بازیافت کربن فعال وجود دارد ، یکی احیاء (Regeneration)و دیگری بازیابی مجدد . Reactivation منظور از احیاء خارج کردن آلاینده ها از کربن، بدون تجزیه ی آن ها است، در حالی که فعال سازی مجدد در دماهای بسیار بالا انجام می گیرد و در آن مواد آلاینده ی تجزیه شده و کربن، مجدداً فعال می شوند.

می توان کربن فعال را درون یک قابلمه ریخته و به همراه آب(به میزان هر کیلو کربن فعال 1.5لیترآب)ریخت و سپس زیر آن را روشن کرده تا آب موجود بخار شود سپس می توان دوباره از آن استفاده کرد.

این روش بیش از سه مرتبه دیگر کار ساز نیست و باید آن کربن را دور ریخت.